Czym jest Compostela?

Przez dosyć spontaniczne pojawienie się pielgrzymki i jej zinstytutowiem w IX i X wieku ze względów religijnych oraz społecznych konieczne było udowodnienie dotarcia do celu. W tych czasach służyły za to emblematy znajdujące się tylko w Santiago, czyli przegrzebki oraz ich muszle.

Mimo pobożnych pobudek większości pielgrzymów, okazało się, że certyfikaty ukończenia wędrówki są bardzo łatwe do sfałszowania. By uniknąć tego typu zachowań za oszustwo groziła ekskomunika. Później pojawiły się trudniejsze do zduplikowania listy dowodowe (wydane w XIII wieku). Już w wieku XVI katoliccy monarchowie ufundowali pierwszy Królewski Szpital, a później specjalny, nowoczesny hotel, w którym po ukazaniu Composteli pielgrzymki mogli dostać darmowy nocleg przez trzy dni. Budynek szpitala przerodził się w największą tego typu instytucje w Galicji, a później w siedzibę słynnej skoły medycznej.

Pielgrzymki przeżyły swój pierwszy kryzys w czasie rozkwitu pojazdów mechanicznych. Zamiast trudu trasy ludzie zaczęli wybierać przyjemne, turytyczne wycieczki podczas wakacji. Niereligijne pobudki sprawiły, że certyfikat stracił swoje pierwotne znaczenie. Dzięki Bogu jednak, urzędnicy Kościoła Metropolitarnego w Santiago udoskonalili ten dowód, wracając do pierwszych jego zasad, a w hostelu znów gościli pielgrzymi, zmęczeni po wymagającej wędrówce. Do dzisiaj certyfikat otrzymać mogą osoby, które ostatnie 100 km przebyło pieszo albo konno lub rowerowe ostanie 200. Oczywiście te zasady nie dotyczą osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich, zarówno zwykłych jak i elektrycznych.